چرا برای امام حسین علیه السلام عزاداری می کنیم؟

به این سوال علامه شهید مرتضی مطهری این گونه پاسخ می گویند:

در جواب به این سوال ما با دو سوال مواجه خواهیم شدو خوب است جواب اینها را قبلا بدانیم

اول : آنکه چرا امام حسین علیه السلام شهید شد و چرا ائمه دین دستور دادند که عزای امام حسین همیشه اقامه شود و در نتیجه ما وقتها و عمرها و پولها و نیروها و انرژیها هرسال در دو ماه محرم و صفروبلکه در غیر این دو ماه صرف کنیم.

راجع به قسمت اول بایدبگوییم در این زمینه خیلی حرفها گفته شده. دشمنان گفته اند امام حسین قصد حکومت داشت و کشته شد، هدف شخصی داشت و نرسید دوستان نادانگفته اند کشته شد که گناهان امت بخشیده شود؛جنبه آسمانی و خیالی به قضیه دادند آن را گفتند که نصاری درباره مسیح گفته بودند حقیقت همان است که خودامام حسین فرمود در مواردی از قبیل «ما خرجت اشرا و لا بطرا…»

«الا ترون ان الحق لا یعمل الحق لا یعمل به و ان الباطل لا یتناهی عنه، لیرغب المومن فی لقاء الله محقا….»، «ایها الناس من رأی سلطانا جائرا….»

دوم: در قسمت دوم هم باید گفت تکالیف شرعی بدون حکمت نیست منظور این نبوده که همدردی و تسلیتی باشد برای خاندان پیغمبر، به قول روضه خوانه ها زهرا را خوشحال بکنیم خیال می کنیم هر اندازه ما گریه کنیم تسلی خاطر بیشتری برای حضرت رسول و حضرت زهرا هست چقدر در این صورت ما حضرت رسول و حضرت زهرا و حضرت امیر را- که همیشه آرزوی شهادت می کردند و فخر خود می دانستند -کوچک کرده ایم و خیال می کنیم هنوز هم بعد از هزار و سیصد و بیست سال در حال جزع و فزع می باشند! بلکه مقصود این است که داستان کربلا به صورت یک مکتب تعلیمی و تربیتی همیشه زنده بماند در حقیقت جواب سوال اول اگر درست داده شود، جواب سوال دوم هم معلوم می گردد.

در کتاب لؤلؤ و مرجان  ص 3 از کامل الزیاره نقل می کند گه حضرت صادق علیه السلام به عبدالله بن حماد بصری فرمود:

به من خبر رسیده که در نیمه شعبان گروهی از نواحی کوفه و مردمی دیگر بر سر مزار حسین علیه السلام می آیند و نیز زنانی که برای آن حضرت نوحه گری می کنند و عده ای قرآن می خوانند و پاره ای حوادث کربلا را بیان می کنند و دسته ای نوحه گری می کنند و گروهی دیگر مرثیه می خوانند عرض کردم فدایت شوم، آری من نیز پاره ای از آنچه فرمودی ریده ام . فرمود: سپاس خدای را که در میان مردم گروهی را قرار داد که به نزد ما می آیند و ما را می ستایند و برای ما مرثیه می خوانند ودشمنان ما را کسانی قرار داد که بر ایشان خرده می گیرند از خویشان ما یا غیر آنها ،آنان را تهدید می کنندو اعمال ایشان را زشت می شمرند.

ایضا در صفحه 38 نقل می کند:

ان لقتل الحسین حراره فی قلوب المؤمنین لا یبرد ابدا

پس معلوم می شود فلسفه این کارتهدید دشمن و تقبیح کارهای آنهاست، تحسین این دسته و تشویق به این نوع کار و تقبیح کارهای آنهاست، تحسین این دسته و تشویق به این نوع کار و تقبیح آن دسته وا ایجاد نفرت(نسبت به) آن نوع کاراست

البته حضرت زهرا خوشحال می شود اما از باب اینکه نیت و هدف حضرت زهرا و حضرت رسول و حضرت امیر وحضرت امام حسین همه یکی است و آن «یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه» است؛ (جمعه/2)البته خوشحال می شود که به وسیله ذکر فرزندش حسین مردم در دنیا و آخرت سعادتمند شوند، مردم در همان راهی حرکت کنندکه فرزندش حسین حرکت کرده است.

حماسه حسینی-ج 2-ص 60-58